Alternatif Turizm Kapsamında Likya Yolu ve Rekreasyon Aktiviteleri

Aksu, M. ve Kayabalı, C. (2006). Alternatif bir turizm: Kültür turizmi. Standart: Ekonomik ve Teknik Dergi, 45, 25-28.

Akoğlan Kozak, M. ve Bahçe, S. (2012). Özel İlgi Turizmi. Ankara: Detay Yayıncılık.

Anonymous. (2012). Likya Yolu. Erişim adresi: https://cultureroutesinturkey.com/tr/likya-yolu/, erişim tarihi; 30.05.2022.

Aydın, E. K. (2006). Examining the Lycian sites by using GIS / CBS kullanılarak Likya yerleşimlerinin incelenmesi.(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Orta Doğu Teknik Üniversitesi / Fen Bilimleri Enstitüsü / Arkeometri Ana Bilim Dalı, Ankara.

Bahar, O., Çelik İlal, N. (2020). Coronavirüsün (Covid-19) turizm sektörü üzerindeki ekonomik etkileri. International Journal of Social Sciences and Education Research, 6 (1), 125-139.

Batı Akdeniz Kalkınma Ajansı. (2012). Ekoturizm sektör raporu. Erişim adresi https://docplayer.biz.tr/765826-Mutlu-yasam-bolgesi-bati-akdeniz-ekoturizm-sektor-raporu.html

Bernstein, R. (2005, 19 Sept.). Patara Journal; A Congress, Buried in the Sand, Inspired One on a Hill. The New York Times. Access address: https://www.nytimes.com/

Bilim, Y. (2007). Araştırma yöntemi olarak vaka çalışması ve süreci. A. Yüksel, B. Mil ve Y. Bilim. (Ed.), Nitel araştırma neden, nasıl, niçin içinde (ss. 193-212. ss.). Ankara: Detay Yayıncılık.

Bozhüyük Ardahanlıoğlu, Z. R. ve Çınar, İ. (2013). Likya yolu güzergâhı Fethiye etabının rekreasyon olanakları ve ekoturizm kapsamında değerlendirilmesi. 3rd International Geography Symposium (GEOMED) içinde (334-344. ss.). Kemer, Antalya: ISBN: 978-605-62253-8-3

Bulut, Z. (2006). Kemaliye (Erzincan) ilçesi ve yakın çevresinin alternatif turizm kapsamında rekrasyonel turizm potansiyelinin belirlenmesi. (Yayınlanmamış doktora tezi). Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Büyüköztürk, Ş., Kılıcı Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş., Demirel, F. (2011). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.

Chang, S. (2009). A relationship between active leisure and active vacations. A Dissertation Presented To The Graduate School Of The University Of Florida In Partial Fulfıllment of The Requirements For The Degree Of Doctor Of Philosophy, University Of Florida.

Cohen, E. (1974). Who is a tourist? A conceptual clarification. Sociological Review, 22 (4): 527–55.

Clow, K. (2019). Likya yolu. İstanbul: Hill Yayın.

Coşar, Y. (2014). Turistik Ürün Politikası. A. Timur (Ed.), Turistik ürün çeşitlendirme stratejisi içinde (113-128. ss.). Ankara: Detay Yayıncılık.

Çevik, N. (2011). Likya tarihi. Aktüel Arkeoloji Dergisi, (20), 36-50.

Demir, C. ve Çevirgen, A. (2006). Turizm ve çevre yönetimi: sürdürülebilir çevre yönetimi. Nobel Yayın Dağıtım, İstanbul.

Durgun, A. (2007). Isparta turizminin SWOT analizi. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3, (5), 93-109.

Frankel, J. R. ve Wallen, N. E. (2006). Designing and evaluate research in education (7th. ed.). New York: McGraw – Hill Higher Education.

Hacıoğlu, N. ve Avcıkurt, C. (2008). Turistik Ürün Çeşitlendirmesi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Hamilton, A., Jay, J. and Madison, J. (1961). The Federalist Papers (1787-88). New York: The New American Library of World Literature.

İslamoğlu, H. ve Alnıaçık, Ü. (2013). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Beta Yayınevi.

Kaygısız, Durgun, A. (2021). Covid-19 sonrası Türk turizm sektöründe oluşabilecek fırsatlar ve riskler. Bartın Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 12(23), 79-95.

Khalifipour, H., Soffianaian, A. and Fakheran, S. (2012). Application of SWOT analysis in strategic environmental planning: A case study of Isfahan/ Iran. International Conference on Applied Life Sciences (ICALS) içinde (123-126. ss). Konya, Türkiye.

Kohlbacher, F. (2006). The use of qualitative content analysis in case study research. Forum Qualitative Sozialforschung/Forum: Qualitative Social Research içinde (1-30. ss.). Institut für Qualitative Forschung, DOI: https://doi.org/10.17169/fqs-7.1.75

Kozak, N. (2014). Turizm pazarlaması. Ankara: Detay Yayıncılık.

Kuş, E. (2009). NVivo 11 ile nitel araştırma projeleri. Ankara: Anı Yayıncılık.

Lloyd, K. ve Auld, C. (2002). Social indicators research: An international and interdisciplinary. Journal for Quality-of-Life Measurement. 57 (1) : 43-71.

Manfredo, M. J., Driver, B. L. ve Tarrant, M. A. (1996). Measuring leisure motivation: A meta-analysis of the recreation experience preference scales. Journal of Leisure Research, (28): 188-213.

Miles, M. B. ve Huberman, A. B. (1995). Qualitative data analysis. London: Sage Publication.

Oktayer, N., Susam, N., ve Çak, M. (2007). Türkiye'de turizm ekonomisi. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası.

Oran, İ. B. (2020). Covid-19’un uluslararası turizm üzerinde diğer krizlerden farklı etkileri. Turkish Studies. 15 (4), 807-826.

Özaltın Türker, G. (2020). Covid-19 salgını turizm sektörünü nasıl etkiler? Turizm akademisyenleri perspektifinden bir değerlendirme. International Journal of Social Sciences and Education Research. 6 (2), 207-224

Öztürk, Y. ve Yazıcıoğlu, İ. (2002). Gelişmekte olan ülkeler için alternatif turizm faaliyetleri üzerine teorik bir çalışma. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2 (10), 183-195.

Öztürkmen, D. (2012). Bölgesel kalkınma ve turizm arzı açısından kültür yollarının incelenmesi: Likya yolu örneği. Ankara: T. C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Dış İlişkiler ve Ab Koordinasyon Daire Başkanlığı Uzmanlık Tezi.

Payne, L. L., Mowen, A. J. ve Orsega-Smith, E. (2002). An Examination of Park Preferences and Behaviors Among Urban Residents: The Role of Residential Location, Race and Age. Leisure Sciences: An Interdisciplinary Journal, 24(2): 181-198.

Roberts, P. and Priest, H. (2006). Reliability and validity in research. Art and Science Research Methods, 20(44): 41-45.

Gössling, S., Scott, D., and Hall, C. M. (2020). Pandemics, tourism and global change: a rapid assessment of Covid-19. Journal of Sustainable Tourism, 29(1), 1-20. DOI: 10.1080/09669582.2020.1758708

Sarı, H. (2007, 19-27 Mayıs). Likya yolu yürüyüşü: Muğla-Ölüdeniz-Antalya Üçağız (Kekova) yürüyüş notları. Erişim adresi: http://www.huseyinsari.net.tr/likya.pdf.

Smith, J. W., Burr, S. W. ve Reiter, D. K. (2010). Specialization among off-highway vehicle owners and its relationship to environmental worldviews and motivations. Journal of Park and Recreation Administration, 28 (2): 57-73.

Şencan, H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenirlik ve Geçerlik. Ankara: Seçkin Kitapevi.

Şenel, A. (2021). Adım adım Likya yolu. (4. Baskı). İstanbul: Orbis Yayın dağıtım.

Türkiye Seyahat Acenteleri Birliği. (2020). Covid-19 Sürecinde Türkiye ve Dünya Turizmi değerlendirmesi. Erişim adresi https://www.tursab.org.tr/duyurular/covid-19-surecinde-turkiye-ve-dunya-turizmi-degerlendirmesi

Turgut Gültekin, N. ve Çetin, T. N. N. (2019). Dünya mirası kültürel rotalar kapsamında Türkiye’deki gelişim koridorlarının değerlendirilmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 23(19), 57-72.

Türk, S., Kaya, B. ve Baykan, O. (2008). Batı Akdeniz (Likya) tarihi yerleşim merkezlerinin su iletim sistemleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Mühendislik Fakültesi Fen ve Mühendislik Dergisi, 10 (3), 43-474.

Tütüncü, B., Pamukçu, H., ve Tanrısever, C. (2020). Likya yolu yürüyüşçülerinin profilleri ve memnuniyet düzeyleri. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 31(2), 113-124.

Ünal, S. (2010). Tiltaneke. Likya Yolu-Ortadoğu. İstanbul: Siyah Beyaz Yayınları.

Tüzün, M. (2019). Likya Yolu Rehberi. Ankara: Elpis Yayınları.

Yazıcı, E. (2019). Likya yollarında. (2. Baskı). İstanbul: Pasifik Ofset.

Yeşilyurt, E. ve Semerci, Ç. (2011). Uygulama öğretmenlerinin öğretmenlik uygulaması sürecinde karşılaştıkları sorunlar ve çözüm önerileri. Akademik Bakış Dergisi, 27, 1-23.

Yıldırım, A. ve Şimşek H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.

Yin, R. K. (2011). Qualitative research from start to finish. London: The Guilford Press.