Kültürel Sürekliliğin Sanatsal Yansımaları: Gedik Ahmet Paşa Camii Kalemişleri

Yazarlar

  • Muammer Semih İrteş
  • Ali Fuat Baysal
  • Çiğdem Önkol Ertunç cigdemertunc

DOI:

https://doi.org/10.7596/taksad.v11i3.3177

Anahtar Kelimeler:

Kalemişi- Gedik Ahmed Paşa- Afyon- Nakkaş Hasan b. Abdullah- Nakkaş Avni Uyav

Özet

XV. yüzyılın son çeyreğinde inşa edilen Gedik Ahmed Paşa Camiinin kalemişleri tezyînât tarihimiz açısından dikkat çeken özelliklere sahiptir. Zaman içerisinde depremlere ve fiziki hasarlara maruz kalan cami, varlığını sürdürebilmesi için ciddi onarımlar görmüştür. Onarımlar neticesinde tezyini özgünlüğünü büyük ölçüde kaybetmiş olmasına karşın mevcut nakışlar, devrin tezyinat üslubunu, dönemler arası geçişleri ve etkileşimleri, restorasyon katmanlarını, motiflerdeki değişimi, usta sanatçılar gibi bir çok konuda bizleri bilgilendirmektedir. Dolayısıyla bu kalemişleri devrinin tezyînât üslûbunu günümüze yansıtan ve geleceğe aktarılması konusunda korunması gereken önemli örneklerdir.

Osmanlılar için XV. yüzyıl Fetret devrinin ve Cem Sultan vakalarının karamsarlığına inat, yepyeni fantezilerin gerçekleştirildiği bir dönemdir. Tasarımlarda, rûmî, hatâî ve geçme motifleri yoğun biçimde kullanılmış, söz konusu motifler en küçük noktasına kadar detaylandırılmıştır. 

Sultan yapılarında karşımıza çıkan bu kompozisyonların Anadolu’nun bir şehrinde ve bir devlet görevlisinin bina ettirdiği camide bulunması dikkat çekicidir. Bursa ve Edirne yapılarında gördüğümüz bezemelerdeki yakın benzerliklerin bu dönemde, sanat ve sanatçı açısından ciddi bir etkileşimin olduğunu göstermektedir. Bu etkileşimde kültürel sürekliliğin izleri vardır. Asırlardır katmanlaşarak süregelen bir geleneğin, Anadolu coğrafyasının zengin medeniyetine ait dokular ve kültürel değerler ile harmanlaştığını, sonuçta ortaya çıkan motiflerin sanatçıların elinde hayat bulduğunu görüyoruz.

Çalışmamızın temel amacı, cami bünyesindeki özgün nakışların analiz edilerek, devrin diğer yapılarında bulunan nakışlarla etkileşimlerini ortaya koymak, tasarımlar arasındaki benzerliklerden yola çıkmak suretiyle dönemin desen, motif anlayışını irdelemektir. Döneminin kültürel değeri olarak bizlere ulaşan bu nadide nakışların, geleceğe aktarımı ve özgünlüğüne kavuşmaları noktasında toplumsal ve kurumsal zeminde neler yapılabilirliği konusunda katkı sağlamaktır.  

Yazar Biyografileri

Muammer Semih İrteş

Nakkaş Tezyini Sanatlar Merkezi, Üsküdar İstanbul. 

Ali Fuat Baysal

Necmettin Erbakan Üniversitesi

Güzel Sanatlar Ve Mimarlık Fakültesi 

Geleneksel Türk Sanatları Bölümü 

Çiğdem Önkol Ertunç, cigdemertunc

Necmettin Erbakan Üniversitesi

Güzel Sanatlar Ve Mimarlık Fakültesi 

Geleneksel Türk Sanatları Bölümü 

Referanslar

Acun, H. (1999). Devir Osmanlı Mimarisi. Osmanlı (C. 10, ss. 137-148). Yeni Türkiye Yayınları.

Arseven, C. E. (t.y.). Türk Sanatı Tarihi Menşeinden Bugüne Kadar Mimari, Heykel, Görsel, Süsleme ve Tezyini Sanatlar. Milli Eğitim Bakanlığı.

Aygen, M. S. (1973). Afyonkarahisar Camileri. Ulusoğlu Matbaası.

Ayverdi, E. H. (1989). Osmanlı Mi‘mârîsinde Fâtih Devri, 855-886 (1451-1481) (C. 3). İstanbul Fetih Cemiyeti.

Ayverdi, E. H., & Yüksel, İ. A. (1976). İlk 250 Senenin Osmanlı Mîmârîsi. İstanbul Fetih Cemiyeti.

Bağcı, S. (2004). Osmanlı Mimarisinde Boyalı Nakışlar (C. 2, ss. 736-759). Kültür ve Turizm Bakanlığı.

Bayar, M. (2012). Gedik Ahmed Paşa Külliyesi ve Vakfiyenâmesi. Taşpınar Dergisi, 8, 45-52.

Baysal, A. F., & Sayin, A. Z. (2019). Restorasyon Sonrası Kubbe-i Hadrâ Kalem İşleri Üzerine Değerlendirme. İSTEM, 33, 39-64. https://doi.org/10.31591/istem.550810

Cantay, G. (1999). Osmanlı Dönemi Külliyeleri. Osmanlı (C. 10, ss. 308-317). Yeni Türkiye Yayınları.

Cantay, G. (2002). Erken Osmanlı Dönemi Mimarisi. Türkler (C. 12, ss. 86-102). Yeni Türkiye Yayınları.

Ersoy, B. (1990). Bursa Muradiye Türbeleri. Kültür Ve Sanat, 7, 27-34.

Ertunç, Ç. Ö. (2020). Anadolu Selçuklu Taçkapılarında Kavsara Sistemleri. Lale, 1(1), 74-83.

Eyice, S. (1962). Osmanlı-Türk Mimarisi’nin İlk Devrinin Bir Cami Tipi Hakkında. 187-188.

Eyice, S. (1999). Osmanlı Devri Türk Mimarisi. Osmanlı (C. 10, ss. 79-101). Yeni Türkiye Yayınları.

Gönçer, S. (1936). Üç Mimari Abidemiz-2. Taşpınar Dergisi, 4(48), 246-247.

Gönçer, S. (1939). Gedik Ahmed Paşa Camiinin Tezyînâtı. Taşpınar Dergisi, 7(74), 43-44.

Karazeybek, M., Polat, Z., & İlgar, Y. (2005). Afyonkarahisar Vakıf Eserleri (C. 1). Afyon Kocatepe Üniversitesi.

Kuban, D. (2016). Osmanlı Mimarisi. Yapı Endüstri Merkezi Yayınları.

Müstakimzâde, S. S. E. (2014). Hasan b. Abdussamed. Tuhfe-i Hattatîn. Klasik.

Önge, Y. (1969). Fatih Sultan Mehmed’in Üç Mimarı. Önasya, 4(45), 8-9.

Reindl-Kıel, H. (1996). Gedik Ahmet Paşa. TDV İslam Ansiklopedisi (C. 13, ss. 543-544).

Sönmez, Z. (1991). Ayas Ağa. TDV İslam Ansiklopedisi (C. 4, s. 201).

Sönmez, Z. (1995). Başlangıcından 16. Yüzyıla Kadar Anadolu Türk-İslâm Mimarisinde Sanatçılar. Türk Tarih Kurumu.

Subaşı, H. (2003). Hattat İsmail Hakkı Altunbezer ve Afyon Gedik Ahmed Paşa Camii Yazıları. VI. Afyonkarahisar Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri Kitabı, 429-452.

Tanman, B. (1996). Gedik Ahmed Paşa Külliyesi. TDV İslam Ansiklopedisi (C. 13, ss. 544-547).

Topbaş, A. (1985). Gedik Ahmed Paşa ve Vakfı. II. Vakıf Haftası (3-9 Aralık 1984) Konuşmalar ve Tebliğler, 179-181.

Tunca, A. (2010). Gedik Ahmed Paşa ve İmaret Külliyesi. Taşpınar Dergisi, 5, 55-57.

Tüfekçioğlu, A. (2001). Erken Dönem Osmanlı Mimarisinde Yazı. Kültür Bakanlığı Yayınları.

Türkiye’de Vakıf Abideler ve Eski Eserler (C. 1). (1972). Vakıflar Genel Müdürlüğü.

Uzunçarşılı, İ. H. (1965). Değerli Vezir Gedik Ahmed Paşa II. Bayezid Tarafından Niçin Katledildi? Belleten, 29(115), 491-500.

Yınanç, M. H. (1978). Ahmed Paşa.

İslam Ansiklopedisi (C. 1, ss. 193-199). Milli Eğitim Bakanlığı.

İndir

Yayınlanmış

2022-10-05

Nasıl Atıf Yapılır

İrteş, M. S. ., Baysal, A. F. ., & Önkol Ertunç, Çiğdem. (2022). Kültürel Sürekliliğin Sanatsal Yansımaları: Gedik Ahmet Paşa Camii Kalemişleri. Journal of History Culture and Art Research, 11(3), 12-31. https://doi.org/10.7596/taksad.v11i3.3177