Yoganın Ses Eğitiminde Kullanılabilirliği: Performansa Dayalı Deneysel Bir Araştırma

Yazarlar

  • Ezgi Ertek Babaç MEB
  • H. Seval Köse Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi
  • Ummuhan Baş Aslan

DOI:

https://doi.org/10.7596/taksad.v10i3.3099

Anahtar Kelimeler:

müzik- Ses eğitimi- Yoga- Performans

Özet

Bu araştırmanın amacı, bedenin ve zihnin gevşemesinde önemli bir yaklaşım olan ve aynı zamanda bilinen en eski gevşeme yöntemlerinden biri olan yoganın duruş, nefes ve meditasyonu içeren uygulamalarının, ses eğitiminde öğrencilerin performansında herhangi bir fark yaratıp yaratmadığını araştırmaktır. Yöntem olarak, nicel araştırmanın önemli bir türü olan deneysel araştırma ve onun bir deseni olan, ön test-son test kontrol gruplu desen kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Müzik Eğitimi Anabilim Dalında 2019-2020 eğitim öğretim yılında 1. sınıfta okutulan ses eğitimi dersini alan öğrencilerden seçkisiz atama yöntemi ile belirlenen 18 (9 deney-9 kontrol) öğrenci oluşturmaktadır. Araştırmada veriler, Ertek Babaç ve Dalkıran (2019) tarafından geliştirilen “Bireysel Ses Eğitimi Performans Ölçeği” aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmacı tarafından yoga eğitmenliği eğitimi alınarak, deney grubunda bulunan öğrencilere 10 hafta boyunca haftada 1,5 saat olmak üzere Hatha Yoga duruş, nefes ve meditasyon pratikleri uygulatılmıştır. Yoga pratiklerine henüz başlamamış öğrencilerin ses performansı ile 10 hafta boyunca ses eğitimi dersi ile eşgüdümlü olarak ilerleyen yoga pratiği sonundaki ses performansları arasında anlamlı bir fark olup olmadığı araştırılmıştır. Yoga pratiğine katılmayıp yalnızca ses eğitimi dersine devam eden kontrol grubunda bulunan öğrencilerin de 10 haftalık süreç sonundaki değişimleri ölçülmüştür. Bunun yanı sıra yoga pratiği yapan deney grubu öğrencileri ile yapmayan kontrol grubu öğrencilerinin arasında herhangi bir fark olup olmadığı araştırılmıştır. Araştırmanın sonuç bölümünde, yoganın, deney grubundaki öğrencilerin performansları üzerinde, alt problemler doğrultusunda ele alınan hedef davranışların tamamına katkısının olduğu ortaya koyulmuştur. Deney-kontrol grubu karşılaştırılmasında ise, eseri doğru artikülasyon ve diksiyon ile seslendirme ve eseri doğru notasyonla seslendirme hedef davranışları dışında kalan tüm hedef davranışlarda anlamlı bir fark bulunmuştur. Performansın bütününe bakıldığında yoganın, ses eğitiminde öğrencilerin performans becerilerinin artmasını desteklediği sonucuna ulaşılmıştır.

Referanslar

Adıgüzel, B. (2005). Aktörlere yönelik ses- konuşma-vücut eğitimi ve geliştirilmiş uygulama yöntemleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bilkent Üniversitesi Müzik ve Sahne Sanatları Enstitüsü, Ankara.

Akarcalı, F. (2018). Piyano çalarken kullanılan tüm kasların ısıtılmasının anlık piyano performansına etkisinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü, Ankara.

Akçalı, C. (2006). Kontrbasistlerde kas iskelet sistemi rahatsızlıkları ve önleme yöntemleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Austin, T. K. (1982). Stress management. Journal of Orthomolecular Psychiatry, 11, 193- 197.

Aycan, K. (2005). Opera sanatına yönelik ses eğitiminde (şan) nefesin, sesin oluşumu ve fiziksel özelliklerinin incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Baldwin, M. L. (2004). Reducing the costs of work-related musculoskeletal disorders: targeting strategies to chronic disability cases. Journal of Electromyography and Kinesiology 14 (1), 33–41. https://dx.doi.org/ 10.1016/j.jelekin.2003.09.013

Banerjie, M. (2013). New approach and possibilities of voice culture in hindustani classical music. Retrieved fromhttps://shodhganga.inflibnet.ac.in/bitstream/ 10603/7570/11/11_chapter%207.pdf

Baş, Ü. (1998). Hatha yoga ve klasik egzersiz yaklaşımının sağlıklı gençlerde postür ve fiziksel uygunluk üzerine etkileri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Baydağ, C. (2020). Ses eğitiminde repertuvar seçiminin önemi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22 (2), 387-398.

Bhavanani, A. B. (2014). Role of yoga in health and disease. Journal of Symptoms and Signs 3 (5).

Bilal, E. ve Bozkurt, L. (2015). Yeni başlayanlar için yoga ve meditasyon. 8. Basım. İstanbul: Okyanus Yayıncılık.

Brown, R. P. & Gerbarg, P. L. (2005). Sudarshan kriya yogic breathing in the treatment of stress, anxiety, and depression: Part II-clinical applications and guidelines. Journal of Alternative and Complementary Medicine, 11, 711-717.

Büyüköztürk, Ş. (2020). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı: İstatistik, araştırma deseni, spss uygulamaları ve yorum. 27. Baskı. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Can, A. (2016). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. 4. Basım. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

Carman, J. E. (2011). Yoga for singing – a developmental tool for technique and performance. Oxford: Oxford University Press.

Cider-Şener, A. (2005). Doğru ve güzel konuşarak gelişen kimlik (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bilkent Üniversitesi Müzik ve Sahne Sanatları Enstitüsü, Ankara.

Da Costa, B. R. & Viera, E. R. (2010). Risk factors for work-related musculoskeletal disorders: A systematic review of recent longitudinal studies. American Journal of Industrial Medicine. 53 (3), 285–323. https://dx.doi.org/ 10.1002/ajim.20750

Cüceoğlu, G. (2008). Flüt çalışmasından kaynaklanan bedensel sorunlar çerçevesinde geliştirilmiş bir “flüt ısınma programı” (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Çabuk, L. J. D. (2014). Güzellik-gençlik yüz yogası. İstanbul: Kaknüs Yayınları.

Çölok, A. A. (2005). Ses, nefes, konuşma ve beden ilişkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bilkent Üniversitesi Müzik ve Sahne Sanatları Enstitüsü, Ankara.

Davran, Y. (1997). Şarkı söyleme sanatının öyküsü. Ankara: Önder Matbaacılık.

Duranoglu, N. E. (2015). Çalgı eğitiminde görülen kas ve iskelet rahatsızlıkları ve performansa etkileri üzerine öğretmen ve öğrenci görüşleri. Karaelmas Journal of Educational Sciences, 3, 87-97.

Duyan, E. C. (2008). Çalışma yaşamında yoga: İş tatmini ve stres yönetiminde etkileri üzerine bir araştırma (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.

Ekici, T. (2008). Müzik öğretmeni yetiştirmede bireysel ses eğitimi dersine yönelik bir program geliştirme çalışması (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Ekici, T. (2016). Bireysel ses eğitiminde ses kusurlarının tanımlanması ve düzeltilmesi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(26), 327-343.

Ergin, E. (2006). Gitar eğitiminde karşılaşılan önkol hastalıklarına ilişkin öğrenci görüşleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Ertek, E. (2014). Müzik eğitimi bölümleri’ndeki şan öğrencilerinin özyeterlik algılarına yönelik görüşleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Ertek-Babaç, E. ve Dalkıran, E. (2019). Bireysel ses eğitimine yönelik performans ölçeğinin geliştirilmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 8(2), 1-12.

Fritz C. O., Morris P. E. & Richler J. J. (2012). Effect size estimates: Current use, calculations, and interpretation. Journal of Experimental Psychology: General, 141, 2–18.

Green, S. B. & Salkind, N.J. (2005). Using spss for windows and macintosh, analyzing and understanding data. New Jersey: Pearson Prentice Hall.

Gura, S. T. (2002). Yoga for stress reduction and injury prevention at work. Work: Journal of Prevention, Assessment & Rehabilitation, 19, 3-7.

Güler, M. M. (2010). Yoga egzersizlerinin, çalışanlarda esenlik ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Harrington, J. (2005). Yoganın güzelliği (P. Savaş, Çev.) 2. Basım. İstanbul: Alfa Yayınları.

Heilbronn, F. S. (1992). The use of Hatha yoga as a strategy for coping with stress in management development. Management Education & Development, 23, 131-139.

Hutton, C. (2014). Benefits of yoga pranayama, asana, and meditation techniques for classically trained singers and voice educators (Unpublished Doctoral Thesis). Arizona State University, Arizona.

Iyengar, B. K. S. (2018). Light on yoga- yogaya ışık. (Ö. Özarpacı, Çev.) İstanbul: Omega Yayıncılık.

İskit, N. (2008). Stres yogası. İstanbul: Turkuaz Yayınları.

Jakhar, D. (2018). Face yoga: Preventive aesthetic dermatology. Res Clin Dermatol (1)1.

Kar, T. (Nisan, 2017). Ses eğitimi ve bedensel farkındalık ilişkisi. Ses Eğitimi Çalıştayı, 152-168. İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınevi.

Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Köksal, A. A. (2019). Ses eğitiminde ses türüne ve repertuvara doğru karar verilmesinin önemi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Köse, H. S. (2004, Nisan). Koroda başarım gücünün arttırılması için bireysel ses eğitiminin gerekliliği. Musiki Muallim Mektebinden Günümüze Müzik Öğretmeni Yetiştirme Sempozyumu’nda sunulmuş bildiri, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.

Kudret, H. ve Temiz, E. (2017). Bireysel ses eğitimi derslerinde kullanılan repertuvarın incelenmesi. Fine Arts, 12(4), 299-310. https://dx.doi.org/10.12739/NWSA.2017.12.4.D0208

Kurt, F. (2004). Bedensel ve zihinsel gevşeme tekniklerinin ses eğitiminde kullanılabilirliği (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.

Latha, D. R. & Kaliappan, K. V. (1992). Efficacy of yoga therapy in the management of headaches. Journal of Indian Psychology, 10, 41-47.

Lister, L. (2011). Yoga for singers – Freeing your voice and spirit through yoga. Raleigh North Carolina: Lulu Press.

Llyod, A., Hoffman-Ruddy, B., Silverman, E. & Lehman, J. L. (2017). Vocal yoga: Applying yoga principles in voice therapy. Journal of Singing, 73(5), 511-518.

Malkoç, T. (2012). Gevşeme tekniklerinin ses eğitimine katkısı üzerine bir inceleme. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1(2), 101-109.

Neely, D. W. (2012). Body conscious: A comparative study of body awareness and body alignment methods for singers and for teachers integrating them into their teaching, (Unpublished Doctoral Thesis). The University of Alabama: Alabama.

Osho. (2006). Beden ile zihni dengelemek. (M. Bolak, Çev.) İstanbul: Butik Yayıncılık.

Ömür, M. (2001). Sesin peşinde. İstanbul: Pan Yayıncılık.

Pascarelli, E. F. & Hsu, Y. P. (2001). Understanding work-related upper extremity disorders: Clinical findings in 485 computer users, musicians and others. Journal of Occupational Rehabilitation. 11 (1), 1–21. https://dx.doi.org/ 10.1023/A:1016647923501

Patel, C. (1975). Yoga and biofeedback in the management of hypertension. Journal of Psychosomatic Research, 19, 355-360.

Radha, S. S. (2003). Hatha yoga: The hidden language. Jaico Books: India.

Rao, T. I. & Nagendra, H. R. (2014). The role of yogasanas and pranayama techniques in correcting the functional disorders of voice production. International Journal of Research in Humanities, Arts and Literature, 2(7), s.159-166.

Rubin, D. C. & Feeney, C. (1986). A multicomponent stress management program for college students. Journal of Counseling & Development, 64, 531.

Ruchpaul, E. (1969). Hatha Yoga: Nedir, nasıl yapılır? (S. Benk, Çev.) İstanbul: Sander Yayıncılık.

Sabar, G. (2013). Sesimiz eğitimi ve korunması. (Üçüncü Baskı). İstanbul: Pan Yayıncılık.

Sahajpal, P. & Ralte, R. (2000). Impact of induced yogic relaxation training (Iyrt) on stresslevel, self-concept and quality of sleep among minority group ındividuals. Journal of Indian Psychology, 18, 66-73.

Saraswati, S. J. (2001). Yoga. (N. Yener, Çev.) 2. Basım. İstanbul: Okyanus Yayıncılık.

Saraswati, S. S. (2002). Asana pranayama mudra bandha. (4. Baskı). İndia: Yoga Publications Trust.

Sarıçiftçi, A. Ö. (2001). Toplu ses eğitiminde entonasyon sorunu ve çözümünde uygulanacak yöntemler (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.

Sengupta, P. (2012). Health impacts of yoga and pranayama: A state‑of‑the‑art review. International Journal of Preventive Medicine, 3(7), 444-458.

Shapiro, S., Astin, J., Bishop, S. & Cordova, M. (2005). Mindfulness-based stress reduction for health care professionals: Results from a randomized trial. International Journal of Stress Management, 12, 164 – 176.

Sönmez, A. (2014). Güzel sanatlar liseleri müzik bölümlerinde bireysel ses eğitimi dersinin doğru güzel ve etkili konuşma becerisine etkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adıyaman.

Şahin, E. (2019). Konservatuarların sahne sanatları tiyatro bölümü şan derslerinde kullanılan kinestetik metaforların öğrencilerin postür ve solunumlarına etkisi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(93), s. 271-288.

Toker, S. (2018). Güzel sanatlar fakültelerinde yürütülen bireysel ses eğitimi dersine yönelik öğretim programı modeli (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Tonya, A. (2008). Eğitim fakülteleri müzik eğitimi bölümlerinde bireysel ses eğitimi derslerinde karşılaşılan sorunların öğretmen ve öğrenci görüşlerine göre incelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.

Vempati, R. P. & Telles, S. (2000). Baseline occupational stress levels and physiological responses to a two day stress management program. Journal of Indian Psychology, 18, 33-37.

Waelde, L. C., Thompson, L. & Gallagher-Thompson, D. (2004). A pilot study of a yoga and meditation intervention for dementia caregiver stress. Journal of Clinical Psychology, 60, 677-687.

Whitten, S. (2019). Yoga and singing. Retrieved from https://www.bostonsingersresource.org/resources/vocal-health/vocal-health-articles/yoga-and-singing

Yağışan, N. (2004). Çalgı icracılarında kas-iskelet problemleri ve nedenleri. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 561-574.

Yalçın, M. (2006). Soprano sesinin özellikleri ve eğitimi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Yamamoto-Morimoto, K., Horibe, S., Takao, R. & Anami, K. (2019). Positive effects of yoga on physical and respiratory functions in healthy inactive middle-aged people. International Journal of Yoga, 12(1), s. 62–67. https://dx.doi.org/ 10.4103/ijoy.IJOY_10_18

Yogananda, P. (1957). The Master said. Second edition. United States of America, Los Angeles, California: Self-Realization Fellowship.

İndir

Yayınlanmış

2021-09-30

Nasıl Atıf Yapılır

Ertek Babaç, E., Köse, H. S. ., & Baş Aslan, U. (2021). Yoganın Ses Eğitiminde Kullanılabilirliği: Performansa Dayalı Deneysel Bir Araştırma. Journal of History Culture and Art Research, 10(3), 59-80. https://doi.org/10.7596/taksad.v10i3.3099