Geographical Analysis of Folk Songs in the Region of Çanakkale within the Frame of Human-Space Interaction

Authors

  • Okan Yaşar Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Fakültesi
  • Funda Orge Yaşar Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi

DOI:

https://doi.org/10.7596/taksad.v11i4.3202

Keywords:

Culture, (Turkish) Folk Song, Geography in the folk songs, Region of Çanakkale

Abstract

This study aims to analyze the reflection of physical and human geography elements in the lyrics of Turkish folk songs by making a geographical analysis of the folk songs, comprising the oral cultural heritage elements of the Çanakkale region, within the framework of human-space interaction. In the research, the document analysis method, which is one of the qualitative research methods, was used. Local folk songs were evaluated with content analysis within the framework of the specified purpose. The geographical location of Çanakkale province, its deep-rooted history of settlement and its cultural richness have affected the music culture of the region. The music culture of the region is almost the synthesis field of Western Anatolian and Thrace-Rumelian melodies. In this regard, Çanakkale region can be considered as a fusion area of North Aegean, Thrace and Southern Marmara cultural aspects. Various factors are effective in the formation of a strong folk song tradition in the Çanakkale region. An attracting part of these factors is in the field of interest of music geography, constituting a sub-branch of cultural geography. These factors consist of motifs related to location, venue and place names, landforms, hydrographic characteristics, economic activities (agriculture, animal husbandry and fishing), population movements and transportation. Çanakkale region folk songs attract attention with their successful processing of local cultural motifs and themes. Besides, the physical, human and economic geographical elements in the lyrics of the folk songs belonging to the Çanakkale region reveal that the region’s geography has been successfully analyzed. It was determined that some of the geographical elements in the local folk songs are not related to the content of the folk song, but that they are expressions that are dependent on the tradition of singing.

References

Aktepe, M. M. (1950). Osmanlı’ların Rumeli’de ilk fethettikleri Çimbi Kal’ası. Tarih Dergisi, 1(2), 283-307.

Aliağaoğlu, A. ve Yurt, B. (2021). Müzik coğrafyası üzerine bir araştırma: Manisa türküleri. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24(46), 781-797.

Aslan, E. (2021). Türk halk edebiyatı (7. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.

Atabay, M. (2005). 1877-1950 yılları arasında Çanakkale’ye göçler. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, Sayı: 3, 92-107.

Atabay, M. (2006). Mübadelede Çanakkale. İ. G. Yumuşak (Ed.), Çanakkale I: Savaşı ve tarihi içinde (s. 605-611). İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür A.Ş. Yayınları.

Atalay, İ. ve Mortan, K. (2003). Türkiye bölgesel coğrafyası (2. Baskı). İstanbul: İnkılâp Kitabevi.

Aykent, C. (2020). Doğu Trakya bölgesi halk müziğinde ritim kalıplarına dair bir inceleme. ERDEM İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi, Sayı: 79, 41-62.

Canbay, A. ve Satır, Ö. C. (2014). Çanakkale halk ezgileri. Çanakkale: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Yayınları No: 107.

Canbay, A. (2015). Çanakkale müzik kültüründe geleneksel halk müziği. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, Yıl: 13, Sayı: 18, 667-683.

Canbay, A. (2021). Biga halk müziği kültürü: Kültürel kaynaşmanın müzikal yansıması. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, Yıl: 17, Sayı: 30, 121-146.

Çakır, Ö. (2003). Çanakkale Türküsü’nün öyküsü. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, Sayı: 1, 13-35.

Dilçin, C. (1997). Örneklerle Türk şiir bilgisi. Ankara: Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Türk Dil Kurumu Yayınları: 517.

Doğaner, S. (1994). Çanakkale Boğazı kıyılarının coğrafyası. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı: 29, 125-159.

Doğaner, S. (2013). Türkiye kültür turizmi. İstanbul: Doğu Kitabevi.

Doğaner, S. (2020, February 12). Marmara Bölgesi coğrafyası 2019-2020 [Web log post]. Retrieved from https://avesis.istanbul.edu.tr/sudogan/dokumanlar

Efe, R. (1994). Biga Yarımadası’nda neotektoniğin jeomorfolojik izleri. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı: 29, 209-242.

Elçin, Ş. (1986). Halk edebiyatına giriş. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları: 365.

Gökalp, Z. (1976). Türkçülüğün esasları. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi.

Gözler, K. (2006). Biga’da Doksanüç Muhaciri köylerinin kurulması: Yeniçiftlik köyü örneği. İ. G. Yumuşak (Ed.), Çanakkale I: Savaşı ve tarihi içinde (s. 571-594). İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kültür A.Ş. Yayınları.

Güleç, H. (2008). Ezine’de yöresel halk edebiyatı ürünleri ve Ezine manilerinde sosyal unsurlar. A. Akdemir vd. (Ed.), Çanakkale İli Değerleri Sempozyumu. Ezine Değerleri Sempozyumu içinde (s. 67-73). Çanakkale: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Yayınları, No: 86.

Gürsu, E. (2001). Biga: Fotoğraf ve belgeler ile ilçemizi tanıyalım. Biga: Biga Doğuş Gazetecilik ve Matbaacılık Yayını.

Harris, M. (1999). Theories of culture in postmodern times. California: AltaMira Press.

İbret, B. Ü. ve Önlen, M. (2020). Türklerde insan ve mekân (coğrafya) ilişkisi ve Türk kültüründe coğrafyanın etkisi. A. S. Bilgili (Ed.), Türk kültür coğrafyası içinde (s. 7-28). Ankara: Pegem Akademi.

Kaplan, M. (1997). Kültür ve dil (9. Baskı). İstanbul: Dergâh Yayınları.

Karpat, K. H. (2003). Osmanlı nüfusu (1830-1914), demografik ve sosyal özellikleri (B. Tırnakcı, Çev.). İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları No: 133.

Kefeli, E. (2009). Coğrafya merkezli okuma. Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 4/1-I, 423-433.

Kumartaşlıoğlu, S. (2018). Afyonkarahisar/ Emirdağ türkülerinde coğrafya ve mekân unsurları. PALIMPSEST International Journal for Linguistic, Literary and Cultural Research, 3(5), 99-112.

Merçil, E. (2013). Müslüman-Türk devletleri tarihi (8. Baskı). İstanbul: Bilge Kültür Sanat.

Örge Yaşar, F. (2017). Biga ilçesinde köy adlarının kaynakları. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(53), 165-182.

Öztürk, A. O. (1997). Çanakkale Türküsü 1917/18 tarihli bir derleme. Türk Lehçeleri ve Edebiyatı Dergisi, Sayı: 11, 83-87.

Öztürk, A. O. (2004). Çanakkale Türküsü’ne ilişkin. Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı, Sayı: 2, 319-325.

Öztürk, A. O. (2006). Çanakkale Türküsü neden Çanakkale’nindir? İ. Erten (Ed.), Çanakkale dosyası: Çanakkale mercek altında içinde, (s. 80-83). Çanakkale: Aynalı Pazar Gazetesi Yayınları.

Sandal, E. K. (2007). Kahramanmaraş’ın üç mahallesinde karşılaştırmalı kültür coğrafyası açısından bir inceleme. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), 473-486.

Sarı, A. (2008). Biga türküleri ve Biga yakın müzik hayatı üzerine. A. Akdemir vd. (Ed.), Çanakkale İli Değerleri Sempozyumu. Biga Değerleri Sempozyumu içinde (s. 215-242). Çanakkale: Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Yayınları, No: 82.

Tanrıkulu, M. (2014). Coğrafya ve kültür. Ankara: Edge Akademi.

Türkiye Radyo Televizyon Kurumu (1987). TRT Türk halk müziği repertuar kitabı. Ankara: Müzik Dairesi Başkanlığı Yayınları No: 32.

Tümertekin, E. ve Özgüç, N. (2020). Beşeri coğrafya: İnsan, kültür, mekân (19. Baskı). İstanbul: Çantay Kitabevi.

Uğur, A. (2015). Müzik coğrafyası: Türkülerdeki coğrafya. Bilig, 74, 239-260.

Yaşar, O. (2001). Gelibolu Yarımadası Tarihi Milli Parkı (Barış Parkı), yaşanan sorunlar ve çözüm önerileri. Türk Coğrafya Dergisi, Sayı: 36, 171-201.

Yücel, S. (2009). Tüm türküler: En geniş türkü sözleri arşivi. Ankara: Alter Yayıncılık.

Published

2023-01-10

How to Cite

Yaşar, O., & Yaşar, F. Örge. (2023). Geographical Analysis of Folk Songs in the Region of Çanakkale within the Frame of Human-Space Interaction. Journal of History Culture and Art Research, 11(4), 48-67. https://doi.org/10.7596/taksad.v11i4.3202