<b>Din, Müzik ve Kimlik Bağlamında Türkiye'de İslami Popüler Müzik</b> / <i>Islamic Popular Music in Turkey within the Context of Religion, Music and Identity</i>
DOI:
https://doi.org/10.7596/taksad.v5i2.517Keywords:
Religion, Music, Identity, Islamic Popular Music, Din, Müzik, Kimlik, İslami Popüler MüzikAbstract
Islamic Popular Music in Turkey within the Context of Religion, Music and Identity
Abstract
This article, by examining the culture of Islamic Popular Music in Turkey, examines the role of this culture in forming and expressing of Islamic identity. The aim of this article is to point out how Islamic identity is expressed and transferred by means of popular music and what kind of changes this identity formed by means of Islamic music has experienced from 1990s to 2000s. This study has made analysis in the light of the following hypothesis “Islamic Popular Music is one of the important cultural components in comprehending the Islamic understanding of the period.” The samples of the style of Islamic Popular Music between 1990-2000 were named as “Islamic Protest Music”. The most significant characteristic of Islamic Protest Music in 1990s is that the message contents rely on the distinction of “we and others”. In 2000s, Islamic Popular Music has turned into Islamic popular music which is away from giving a message through its melody, rhytm and instruments but carries commercial worries in accordance with the concerns of music industry.
Din, Müzik ve Kimlik Bağlamında Türkiye'de İslami Popüler Müzik
Öz
Bu makale, Türkiye’de İslami Popüler Müzik kültürünü inceleyerek bu kültürün İslami kimliğin oluşması ve ifade edilmesi üzerinde nasıl bir etkisi olduğunu incelemektedir. Makalenin amacı, İslami kimliğin popüler müzik aracılığıyla nasıl ifade edildiği, aktarıldığı,ve ayrıca İslami müzik aracılığıyla oluşturulan bu kimliğin 90’lı yıllardan 2000’li yıllara nasıl bir değişim geçirdiğini göstermektir. Çalışmada “Dönemin İslami anlayışının kavranabilmesinde İslami popüler müzikler önemli kültürel öğelerden birisidir” varsayımından hareketle çözümlemeler yapılmıştır. İslami popüler müzik tarzının 1990-2000 yılları arasındaki örnekleri, “İslami protest müzik” olarak isimlendirilmiştir. 90’lı yıllar İslami protest müziğin en belirgin özelliği, mesaj içeriklerinin “biz ve onlar” ayrımına dayalı olmasıdır. 2000’li yıllarla birlikte İslami popüler müzik, ezgi, ritim ve enstrümanlarıyla mesaj iletme amacından uzak, müzik piyasasının gereklerine uygun bir şekilde ticari kaygı öncelikli, İslami bir pop müzik türü haline gelmiştir.
References
Aktay, Y. (2014). “İslamcılığın Muhalefet ve İktidar Halleri”, Tezkire Dergisi, Sayı: 49, 89-116.
Arslan, M. (2004). “Kültürel Bağlamda Din”, Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, IV, Sayı: 1, 189-205.
Ayas, G. (2014). Musiki İnkılabının Sosyolojisi –Klasik Türk Müziği Geleneğinde Süreklilik ve Değişim, İstanbul: Doğu Kitabevi Yayınları.
Balkılıç, Ö. (2015). Temiz ve Soylu Türküler Söyleyelim –Türkiye’de Mili Kimlik İnşasında Halk Müziği, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
Behar, C. (2008). Musikiden Müziğe –Osmanlı /Türk Müziği: Gelenek ve Modernlik, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Bilgin, V. (2003). “Popüler Kültür ve Din: Dindarlığın Değişen Yüzü”, Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt: 12, Sayı: 1, 193-214.
Bourdieu, P. ve Loic, W. (2011). Düşünümsel Bir Antropoloji İçin Cevaplar, (Çev. Nazlı Ökten), İstanbul: İletişim Yayınları.
Çakır, A. (2009). Müziğe Giriş, İstanbul: Dem Yayınları.
Çayır, K. (2007). İslamic Literature In Contemporary Turkey. From Epic To Novel, New York: Palgrave Mcmillan.
Denselow, R. (1993). Müzik Bittiği Zaman –Politik Popun Öyküsü-, (Çev.) Deniz Oktay, İstanbul: Alan Yayıncılık.
Eagleton, T. (1996). Literary Theory An Introduction, Oxford: Blackwell Publishing.
Göle, N. (2013). İslam’ın Yeni Kamusal Yüzleri, İstanbul: Metis Yayınları.
Güngör, N. (1993). Arabesk –Sosyokültürel Açıdan Arabesk Müzik-, Ankara: Bilgi Yayınevi.
Kara, İ. (1987). Türkiye’de İslamcılık Düşüncesi 1, İstanbul: Risale Yayınları.
Nacakcı, Z. (2013). “İnsan-Kültür-Müzik (Varoluştan Müzik Kültürüne)”, Müzik Kültürü, Zeki Nacakcı ve Alaattin Canbay (Ed.), Ankara: Pegem Akademi.
Tanrıkorur, C. (2003). Osmanlı Dönemi Türk Musikisi, İstanbul: Dergâh Yayınları.
Soleimanıeh, M. ve İpek, C. (2014). “Kadın ve Başörtüsünün Sosyo-Politiği: İran ve Türkiye Örnekleri”, (Çev.) Hanifi Hilal Şenay, Muhafazakar Düşünce Dergisi, Cilt: 11, Sayı: 41-42, 113-40.
Soykan, Ö. N. (2012). “Müzik Nedir? Felsefi Bir Araştırma”, Doğu Batı Dergisi, Yıl: 15, Sayı: 62, 29-43.
Stokes, M. (1998). Türkiye’de Arabesk Olayı, (Çev.) Hale Eryılmaz, İstanbul: İletişim Yayınları.
Stokes, M. (2012). Aşk Cumhuriyeti –Türk Popüler Müziğinde Kültürel Mahrem-, (Çev.) Hira Doğrul, İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
Şahin, İ. (2008). “Dini Hayatın Ritmi: Ritüel ve Müzik”, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, XLIX, Sayı: 2, 269-285.
Tekelioğlu, O. (1999). “Türk “Musiki İnkılabının” İçsel Tarihi: Nota Dergisinin Kapanması”, Toplumbilim Dergisi, Sayı:9, Mart, 15-23.
Tuğal, C. (2014). Pasif Devrim –İslami Muhalefetin Düzenle Bütünleşmesi-, İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
Türköne, M. (2012). Doğum İle Ölüm Arasında İslamcılık, İstanbul: Kapı Yayınları.
Ongur, H. ve Orkun, D. (2013). “Bir Altkültür Olarak Türkiye’de Rock Müzik ve Toplumsal Muhalefet İlişkisi”, Muğla: elektronik kitap, VII. Ulusal Sosyoloji Kongresi Bildiri Kitabı 1, (Ed. Muammer Tuna).
Özbek, M. (2012). Popüler Kültür ve Orhan Gencebay Arabeski, İstanbul: İletişim Yayınları.
Uludağ, S. (2011). İslam Açısından Musiki ve Sema, İstanbul: Kabalcı Yayıncılık.
Yenen, İ. (2012). “Türk Sinemasında İslam(cılık) Pratiği: Milli Sinema Örneği”, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 3, 240-271.
Yıldırım, E. (2015). “Neoliberal İslamcılığın Kökleri”, Notlar Dergisi, Cilt: 1, Sayı: 1. 59-81.
Yıldırım, K. (2011). Müzik Felsefesine Giriş, İstanbul: Bağlam Yayınları.
Yılmaz, Y. (2013). “Cihad Kavramı ve Hz. Peygamber’in Mekke ile Medine’deki Uygulamaları”, İslam Hukuku Araştırmaları Dergisi, Sayı: 22, 285-307.
Yurga, C. (2000). 20. Yüzyılda Türkiye’de Popüler Müzik, Ankara: Pegem A Yayınları.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
All papers licensed under Creative Commons 4.0 CC-BY.- Share — copy and redistribute the material in any medium or format
- Adapt — remix, transform, and build upon the material for any purpose, even commercially.
Under the following terms:
Attribution — You must give appropriate credit, provide a link to the license, and indicate if changes were made. You may do so in any reasonable manner, but not in any way that suggests the licensor endorses you or your use.
- No additional restrictions — You may not apply legal terms or technological measures that legally restrict others from doing anything the license permits.
