Türkiye’de Sanatçı Adayı Yetiştiren Yükseköğretim Kurumlarının 2000 Yılı Sonrası Gelişimi / Development of Turkish Higher Education Institutions Educating Candidate Artists After 2000

Authors

  • Evrim Çağlayan Karabük Üniversitesi Safranbolu Fethi Toker Güzel Sanatlar ve Tasarım Fakültesi Resim Bölümü
  • Ayşe Dilek Kıratlı Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Güzel Sanatlar Eğitimi Bölümü

DOI:

https://doi.org/10.7596/taksad.v6i2.651

Keywords:

Sanat eğitimi, Sanatçı adayı, Güzel sanatlar, Sanatçı yetiştiren kurumlar, Resim dersleri, Art education, Candidate artist, Fine arts, High education institutions, Painting lessons.

Abstract

Abstract

The aim of this study is to present the qualitative development of Turkish higher education institutions that educating candidate artists after 2000. Obtained data and documents were organized according to this development and were analyzed in order to provide current information about these higher education institutions. The study deals with two main themes. The first theme contains developments between 1983 and 2000, and the second theme contains developments between 2000 and 2016. In the study, it has been found that the number of higher education institutions that training candidate artists follow a steady increase after 2000 and their numbers reached to 70 in 2016. The relevant literature show that some faculties of fine arts were established without planning and analysis about the needs of academic and administrative staff, technical and spatial structure, employment opportunities after graduation. Because of this reason, these faculties could not reach a sufficient number of academic staff, could not provide the minimum physical conditions and could start education approximately 3 or 4 years after their establishment.

Öz

Bu çalışma, sanatçı adayı yetiştiren yükseköğretim kurumlarının 2000 yılı sonrası niceliksel gelişimini ortaya koymayı amaçlamaktatır. Çalışma ile ilgili elde edilen bilgi ve belgeler bu gelişim sürecine göre düzenlenmiş ve ilgili yükseköğretim kurumları hakkında güncel bilgileri sunmak amacıyla analiz edilmiştir. Çalışma bulguları iki ana tema üzerinden sunulmuştur. Birinci tema 1983-2000 yılları arasında yaşanan gelişmeleri, ikinci tema ise 2000 yılından günümüze kadar olan gelişmeleri kapsamaktadır. Çalışmada, sanatçı adayı yetiştiren yükseköğretim kurumlarının sayısının 2000 yılı sonrasında düzenli bir artış izlediği ve 2016 yılında 70’e yükseldiği tespit edilmiştir. Çalışma sonucunda; yeterli planlama, mezuniyet sonrası istihdam olanakları, teknik ve mekânsal altyapı ihtiyaçları, akademik ve idari kadrolar, aday öğrenci kaynakları gibi hususlar göz ardı edilerek yeni fakültelerin kurulduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle, pek çok fakültenin yeterli öğretim elemanı sayısına ulaşamadığı, asgari fiziki koşulları sağlayamadığı ve kuruluşlarından ancak 3-4 yıl sonra eğitim-öğretime başlayabildikleri belirlenmiştir.

References

Adem, M. (2008). Çağdaş Üniversite mi Medrese mi. Ankara: Phoenix Yayınevi.

Altınkurt, L. (2005). Türkiye'de Sanat Eğitiminin Gelişimi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12, 125-136.

Arap, S. K. (2010). Türkiye Yeni Üniversitelerine Kavuşurken: Türkiye’de Yeni Üniversiteler ve Kuruluş Gerekçeleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. C:65, S:1.

Başaran, H. K. (2002). Yaratıcılık ve Eğitim. Hacettepe Üniversitesi 1.Ulusal Mezuniyet Sergisi ve Sempozyumu.

Bilgin, V. (2009). Türkiye’de Üniversite Sorunu ve Üniversite Çalışanları Üzerine Bir Araştırma. Ankara: Türk Eğitim-Sen.

Çobanlı, Z. (1995). Sanat Eğitiminin Gelişimi ve Bu Gelişim İçinde Eskişehir Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Örneği. Anadolu Üniversitesi 1. Sanat Eğitimi Güzel Sanatlar Fakültesi 10.Yıl Etkinlikleri Sempozyumu.

DHA. (2010). Erzurum’daki Rektörler Toplantısı. http://www.medya73.com/erzurumdaki-rektorler-toplantisi-haberi-153559.html adresinden 26 Ocak 2011 tarihinde edinilmiştir.

Doğan, D. (2013). Yeni Kurulan Üniversitelerin Sorunları ve Çözüm Önerileri. Bülent Ecevit Üniversitesi Yükseköğretim ve Bilim Dergisi. C:3, S:2.

Elmas, H. (2007). 21. Yüzyılda Türkiye’de Güzel Sanatlar Eğitimi ve Güzel Sanatlar Eğitimde Yaşanan Sorunlar. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dergisi. Sayı:11.

Erbay, M. (2000). Plastik Sanatlar Eğitimi’nin Gelişimi (2.bs). İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.

Karaman, K. (2010). Küreselleşme ve Eğitim. http://dieweltdertuerken.org/index.php/ZfWT/article/view/163/karaman adresinden 03 Eylül 2013 tarihinde edinilmiştir.

Keser, S. C. (2009). Devlet Üniversiteleri Güzel Sanatlar Fakültelerinde Sanatçı Adayı Yetiştirme Sorunsalı. Yayınlanmamış doktora tezi. Ankara Üniversitesi. Ankara.

Özsoy, V. (2003). Görsel Sanatlar Eğitimi Resim-İş Eğitiminin Tarihsel ve Düşünsel Temelleri. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık

Parlak, İ. & Kaynar, M. (2005). Her ‘İl’e Bir Üniversite Türkiye’de Yükseköğretim Sisteminin Çöküşü. Ankara: Paragraf Yayınları

Resmî Gazete (2006). Dokuzuncu Kalkınma Planı 2007-2013. http://www.kalkinma.gov.tr/Lists/Kalknma%20Planlar/Attachments/1/plan9.pdfadresinden 10Mart 2017 tarihinde edinilmiştir.

Şenses, F. (2005). Yeni Üniversiteler Kurulması. http://www.metu.edu.tr/~fsenses/files/yeniuniversiteler.pdf adresinden 03 Ekim 2011 tarihinde edinilmiştir.

Tansuğ, S. (1993). Çağdaş Türk Sanatı. İstanbul: Remzi Kitabevi.

Toktaş, P. (2009). Güzel Sanatlar Eğitimi Veren Yükseköğretim Kurumlarında Temel Sanat Eğitimi/Temel Tasarım Dersine İişkin Öğretim Elemanı ve Öğrenci Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.

Tuncay, M. (1995). Üniversitede Güzel Sanatlar Eğitiminin Ülke Gereksinimleri Açısından Önemi ve İzmir Deneyimi. Anadolu Üniversitesi 1. Sanat EğitimiGüzel Sanatlar Fakültesi 10.Yıl Etkinlikleri Sempozyumu. Eskişehir.

Turani, A. (1995). Güzel Sanatlar Fakülteleri ve Bu Kurumlardaki Eğitim-Öğretimin Programlaştırılması Üzerine. Anadolu Üniversitesi 1. Sanat Eğitimi Güzel Sanatlar Fakültesi 10.Yıl Etkinlikleri Sempozyumu. Eskişehir.

Türkdoğan, T. (2007). Yeni Kurulan Güzel Sanatlar Fakülteleri ve Yapısal Sorunları. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dergisi. Sayı:11.

Uz, A. (2007). Güzel Sanatlar Fakültelerinde Öğretim Elemanı Öğesi. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dergisi. Sayı:11.

Yükseköğretim Genel Müdürlüğü (2010). Kuruluş Yıllarına Göre Üniversiteler. http://yogm.meb.gov.tr/universiteler.htm adresinden15 Ekim 2010 tarihinde edinilmiştir.

Yükseköğretim Kurulu (2003). Türk Yükseköğretiminin Bugünkü Durumu.http://www.yok.gov.tr/documents/10279/30217/turk_yuksekogretim_bugunku_durumu_mart_2003.pdf/61b573f7-3675-4063-8889-dd133d74177c adresinden 10 Mart 2017 tarihinde edinilmiştir.

Yükseköğretim Kurulu (2011). Temel Alan Yeterlilikleri / Sanat.http://tyyc.yok.gov.tr/raporlar/21_SANAT_13_01_2011.pdf adresinden 16 Ağustos 2011 tarihinde edinilmiştir.

Yükseköğretim Kurulu (2013). Bologna Süreci. https://bologna.yok.gov.tr/?page=yazi&i=3 adresinden 24 Mart 2013 tarihinde edinilmiştir.

Zeytinoğlu, E. (2003). Sanayi Nefise’den Günümüze Akademiye Tanıklık 3. Ankara: Bağlam Yayıncılık.

Zeytinoğlu, E. (t.y.). Resmî Gazete. http://www.resmigazete.gov.tr/default.aspx adresinden erişilmiştir.

Published

2017-04-06

How to Cite

Çağlayan, E., & Kıratlı, A. D. (2017). Türkiye’de Sanatçı Adayı Yetiştiren Yükseköğretim Kurumlarının 2000 Yılı Sonrası Gelişimi / Development of Turkish Higher Education Institutions Educating Candidate Artists After 2000. Journal of History Culture and Art Research, 6(2), 473-484. https://doi.org/10.7596/taksad.v6i2.651