<b>SPİNOZA’DA İNSAN DOĞASI-SİYASET İLİŞKİSİ ÜZERİNE BİR DENEME</b> / An Essay on the Relationship between Human Nature and Politics in Spinoza

Authors

  • Mustafa Yıldız Erciyes Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü

Keywords:

insan doğası, birey, toplum, devlet, siyaset, tarih, Human nature, individual, society, government, politics, history, Nature humaine, Individu, Société, Etat, Politique, Histoire, الطبيعة البشرية، الفرد، المجتمع، الدولة، السياسة، التاريخ.

Abstract

Spinoza’da İnsan Doğası-Siyaset İlişkisi Üzerine Bir Deneme

 

Özet

Bu makalenin başlıca amacı, siyaset ile insan doğası arasındaki ilişkiye dikkat çekmektir. Bu konu ile ilgili görüşlerini incelediğimiz Spinoza, insan doğasına en uygun yönetim biçiminin demokrasi olduğunu ileri sürdüğü gibi bunun ontolojik ve epistemolojik temellerini de ortaya koyar. Ontolojik temelde insan, doğanın bir parçası olduğu ölçüde kendi doğasından kaynaklanan her şeyi yapmaya hakkı vardır. Epistemolojik temelde ise insan, doğanın bilgisine sahip olduğu ölçüde var olan doğasını ikinci bir doğaya ulaştıracak siyasal bir örgütlenmeye ihtiyaç duyar.  Sonuç olarak Spinoza siyaseti olabildiğince nesnel bir zeminde ele almaya çalışarak evrensel bir siyaset kuramı geliştirir. Siyasal alanda aşılması gereken yol, anlama yetisinin yetkinleşmesiyle hem bireysel hem de toplumsal düzlemde insan doğasının ikinci bir doğaya ulaşmasıdır.

 

 

 

An Essay on the Relationship between Human Nature and Politics in Spinoza

 

Abstract

The main purpose of this article is to point to the relationship between politics and human nature.  In this regard, as Spinoza pronounces the most appropriate regime to the human nature as democracy, he presents ontological and epistemological basics of this. Human beings, in the ontological basis, are allowed to do anything they desire in the nature as long as they stay a part of the nature. As to in the epistemological basis, human beings are in need of a political organization that will convey its nature to the second nature, to a degree where they possess an acknowledge of the nature. To sum up, Spinoza tries to exhibit a universal ethical and political theory by taking human nature on the objective ground. The way that must be overcome in the political structure is the attainment of the human nature to a second nature where both individual and societal level by maturation of the understanding.

 

 

 

Un Essai sur la relation entre la Nature de l’homme et la Politique Chez Spinoza

 

Résumé

Le but principal de cet article est d’attirer l’attention sur la relation entre la politique et la nature de l’homme. A cet égard, Spinoza affirme que la meilleure façon de gouverner convenablement la nature humaine est la démocratie et expose les fondements ontologiques et épistémologiques de cette idée. L’homme au niveau ontologique, a le droit de faire toute chose provenant de sa nature dans la mesure où il fait partie de celle-ci. point de vue épistémologique, l’homme, dans la mesure où il a la connaissance de la nature, a besoin de l’organisation politique qui lui permettra de naître une seconde fois après sa première naissance. Par conséquent, Spinoza a développé la théorie universelle de la politique, selon une base qui soit la plus objective possible. La voie à surmonter au niveau politique consiste à ce que la nature humaine atteigne sa seconde nature au niveau individuel et social grâce à la capacité de compréhension. de l’ individu

 

 

 

مقال في العلاقة بين الطبيعة البشرية والسياسة عند سبينوزا

 

ملخص:

الهدف الرئيسي من هذه المقالة هو أن نأخذ الانتباه إلى العلاقة بين السياسة والطبيعة البشرية. وفي هذا الصدد، يؤكد سبينوزا أن الديمقراطية هي أفضل شكل ملاءم من أشكال الحكومة للطبيعة البشرية، ويعرض الأسس الوجودية والمعرفية لهذه الفكرة. من وجهة النظر الوجودي، للإنسان حق فعل كل شيءٍ نابع من طبيعته مهما كان هذا جزءًا من الطبيعة. وفي الأساس المعرفيّة، يحتاج الإنسان إلى تنظيم سياسي يوصله إلى طبيعة ثانية موجودة داخل حدود معرفته لهذه الطبيعة. ونتيجة لذلك، يحاول سبينوزا أن يعالج السياسة في وسط موضوعي قدر الإمكان، حتى يتمكّن من تطوير نظرية سياسية عالمية. من وجهة نظره، الطريق الذي يجب اجتيازه في مجال السياسة هو وصول الطبيعة البشرية إلى طبيعة ثانية في كلي المستويين الفردي والاجتماعي من خلال كفاءة قدرات المعرفة.


 

Author Biography

Mustafa Yıldız, Erciyes Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü

Felsefe Bölümü Türk-İslam Düşüncesi Tarihi Anabilim Dalı

References

Aristoteles. (1998). Nikomakhos’a Etik. çev. Saffet Babür. Ankara: Ayraç Yay.

Balibar, Étienne. (2010). Spinoza ve Siyaset. çev. Sanem Soyarslan. Đstanbul: Otonom Yay.

Bloch, Ernst.(2002). Rönesans Felsefesi Üzerine. çev. Hüseyin Portakal. Đstanbul: Cem Yay.

Bumin, Tülin. (1996). Tartısılan Modernlik: Descartes ve Spinoza. Đstanbul: Yapı Kredi Yay.

Copleston, Frederick. (1991). Kıta Ussalcılığı, Copleston Felsefe Tarihi. C: 4, Bölüm: b.

Đstanbul: Đdea Yay.

Demos, Raphael. (1933). Spinoza’s Doctrine of Privation, Philosophy. Vol. 8 No. 30. pp. 155-

Ergül, Savaş. (2011). Hobbes ve Spinoza: Siyasetin Yerini Belirlemeye Dair Đki Girişim.

Felsefe-Logos. Yıl: 15, Sayı: 40. Đstanbul.

Kisner, Matthew. (2011). J., Spinoza on Human Freedom. New York: Cambridge University

Press.

Mastnak, Tomaž. (2008). Spinoza: Democracy and Revelation, Filozofski Vestnik.

Volume/Letnik: XXIX, Number/Številka: 2, pp. 31-59.

Mcshea, Robert. (1971). Spinoza: Human Nature and History. Monist, 54:4 (1971, Oct.) pp.

-616.

Nahum, Alber. (2009). Spinoza’nın Kutsal Kitap Tefsir Kuramı, Spinoza Günleri-Teolojik

Politik Đnceleme Etrafında Sempozyum Bildirileri. Đstanbul: Đstanbul Bilgi Üniversitesi

Yay.

Newton, Scott. (2006). Constitutionalism And Imperialism Sub Specie Spinozae. Law

Critique, Volume: 17, pp. 325-355.

Prokhovnik, Raia. (2001). Spinoza’s Conception of Sovereignty. History of European Ideas,

Volume: 27, pp. 289-306.

Rousseau, Jean Jacques. (2003). Emile. çev. Ülkü Akagündüz. Đstanbul: Selis Yay.

Rousseau, Jean-Jacques. (1999). Toplum Sözleşmesi. çev. Alpagut Erenuluğ, Ankara: Öteki

Yay.

Spinoza, Benedict de. (1965). Etika. çev. Hilmi Ziya Ülken. Đstanbul: Milli Eğitim Basımevi.

Spinoza, Benedict de. On the Improvement of the Understanding. Translated from the Latin:

R. H. M. Elwes, New York: Dover Publications.

Spinoza, Benedictus. (2010). Teolojik-Politik Đnceleme. çev. Cemal Bali Akal,Reyda Ergün.

Đstanbul: Dost Kitabevi Yay., 2. Baskı.

Spinoza, Benedictus. (2007). Tractatus Politicus. çev. Murat Erşan. Ankara: Dost Kitabevi

Yay. s. 12, 14.

Smith, Steven B. (2003). Spinoza’s Book of Life: Freedom and Redemption in Ethics. New

Haven and London: Yale University Press.

Topakkaya. (2009). Stoa Etiğinin Temel Kavramları. Felsefe Dünyası, 2009/1, S. 49

Vatter, Miguel. (2004). Strauss and Schmitt as Readers of Hobbes and Spinoza. New

Centennial Review, 4:3, pp. 161–214.

Yıldız, Mustafa. (2009). Farabi’nin Toplum ve Devlet Görüşü. Basılmamış Doktora tezi,

Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Published

2012-09-25

How to Cite

Yıldız, M. (2012). <b>SPİNOZA’DA İNSAN DOĞASI-SİYASET İLİŞKİSİ ÜZERİNE BİR DENEME</b> / An Essay on the Relationship between Human Nature and Politics in Spinoza. Journal of History Culture and Art Research, 1(3), 1-24. Retrieved from http://kutaksam.karabuk.edu.tr/index.php/ilk/article/view/40

Issue

Section

Articles